Το να διδάσκεις σε εφήβους σίγουρα δεν είναι εύκολο,είναι όμως σίγουρα γοητευτικό. Μένεις νέος ,έφηβος χωρίς νυστέρια και χημικά,ένα χαμόγελο,ένα καλαμπούρι,μία ατάκα και φτιάχτηκες στις 8και 15 το πρωί που η κακομουτσουνιά κυριαρχεί σ'αλλα γραφεία και δουλειές. Από το 79 μέχρι σήμερα μπαίνοντας πρώτη μέρα στην τάξη τους λέω "Είναι και το διάβασμα μια τέχνη,θέλει ταλέντο και αφοσίωση,το ταλέντο ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ η αφοσίωση ΕΜΠΝΕΕΤΑΙ" και συνήθως με απαντούν "στο χέρι σας είναι να μας εμπνεύστε"Δεν ξέρω αν το έκανα,αυτό μόνο εκείνοι το ξέρουν. Εγώ όμως από τους μαθητές μου εμπνεύστηκα κάποιες ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι και αληθινές και θέλω να τις μοιραστώ . ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΖΩΕΣ ΜΕ ΜΕΛΛΟΝ Η σχολική χρονιά ξεκινάει ,αύριο αγιασμός και η διάθεσή μου χτυπάει κόκκινο .Μπροστά μου ξετυλίγονται σκηνές αγάπης,μίσους,αντιζηλίας και φιλίας,πόνου,αγωνίας,χαράς,λύπης.Ξετυλίγεται η ζωή σ'όλο της το μεγαλείο και μέρος αυτής είμαι κι εγώ.Έίναι σαν να ζω χίλιες ζωές σαν την δική μου.Αν το σκευτείς βλέπεις τη ζωή σου να ξεπερνά κατά πολύ τα 100 ακόμη και τα 200 ή και 300 χρονια και βαλε,η κατακτιση της απολυτης μακροζωιας.Σ' αυτές τις σκέψεις βυθισμένη πεφτω πάνω στη Γεωργία..
-Γεία σας κυρία,καλή χρονία,αχ κυρία φέτος τελειώνω λέτε να περάσω.
Η Γεωργία ένα παιδί μ' ένα πρόσωπο που με κριτήρια μοντέλου,δεν θα το έλεγες όμορφο.Είχε όμως δύο υπέροχα μάτια ,που μέσα τους έβλεπες ότι θα ήθελε να ήταν σαν μοντέλα,δεν την χαλούσε κιόλας που δεν ήταν γιατί τις επιτυχίες της με τα αγόρια τις είχε.Τσαχπίνα και πεταχτούλα τραβούσε και μάτια και διαθέσεις.
Αυτό το παιδί από την αρχή τράβηξε την προσοχή μου.Η πάλη,η πάλη στην έκφραση της ανάμεσα στη σιγουριά και την ανασφάλεια,γινόταν για μένα πεδίο έρευνας φοβερά ελκυστικό.
Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω.Ευκολα διαπίστωσα ότι κάποις βάναυσος εκπαιδευτικός καταράκωσε την αυτοπεποίθηση της.
-Είσαι ανίκανη να πετύχεις στόχους υψηλούς , να αρκεστείς στη σιγουριά του μετρίου,της είπε σε κάποιο μάθημά του, στο οποίο η Γεωργία είχε πολλές αδυναμίες.
Το πίστεψε, ήταν καθηγητής, πώς να τον αμφισβητήσει.Αλλωστε η πράξη το αποδείκνυε, δεν στέρεωνε σωστή ασκηση.
Το εγώ όμως του ανθρώπου,δεν μπαίνει ούτε σε καλούπια ούτε σε ορθολογισμούς.Φευγει πέρα από την λογική και ζητά την λύτρωση του από τις σοφίες των ειδικών.
Πώς να δει ο ειδικός αυτός καθηγητής την τρελλή δύναμη του θέλωκαι θέλω όχι για τους αλλους αλλά για μένα.
Η Γεωργία μπορεί να μην ηξερε να λύνει ασκήσεις, ήξερε ομως τι ήθελε πολύκαι ήξερε ακόμη περισσότερο ότι μπορούσε να δουλεύει ανεξάντλητα χωρίς να κουράζεται.
Είναι φοβερό το πόσο απλά τα μάτια του ανθρώπου σου βγάζουν τα εσώψυχα του.
Ετσι αρχισε ο αγώνας για την κατάκτηση της ζωής από την Γεωργία και οι μέρες κυλούσαν βασανιστηκά και ταυτόχρονα λυτρωτικά.
Η φίλη της Γεωρίας η Κατερίνα,ήταν πιο τυχερή.Εκείνη ηταν όμορφη σαν TV περσόνα και οι δικοί της παρερμηνευοντας το θράσος της το ερμήνευσαν σαν εξυπνάδα.Η Κατερίνα το πίστεψε βαθειά γιατί όχι άλλωστε.Ετσι απέκτησε ένα ατελείωτο τουπε.
Κοίτα την πουτάνα, έλεγε η Γεωργία, επειδή έχει μεγάλο στήθος νομίζει ότι ολος ο κόσμσς είναι δικός της.
Ζηλεύει θα έλεγε κάποιος.Ζηέύει, έλεγε και η Κατερίνα, γιατί είμαι πιο όμορφη και πιο έξυπνη.
Το μέλλον θα έδειχνε οτι απλά η Γεωργία είχε την αίσθηση του δικαίου και ενοιωθε ότι τα φαινόμενα απατουν.(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
