Κυριακή, Μαρτίου 23, 2008

Μεταφερθήκαμε

Το κουαρκ αλλαξε πυρήνα και μεταφέρθηκε στο wordpress.
Σας περιμένουμε εκεί

Πέμπτη, Μαρτίου 13, 2008

Η απεργία του χθες, του σήμερα, του αύριο

Είμαι εργαζόμενη και η απεργία είναι σίγουρα δικαίωμα μου. Μπορώ λοιπόν να επιβάλω στον εαυτό μου, να μείνω χωρίς εισόδημα, προκειμένου να στερηθούν οι συμπολίτες μου των υπηρεσιών μου, ώστε η κυβέρνηση να έχει πολιτικό κόστος, να πιεστεί και να ενδώσει
Εδώ και 30 χρόνια που εργάζομαι και απεργώ, η πολιτική είναι ίδια.Αρα το πολιτικό κόστος είναι μάλλον μηδενικό
Μένει λοιπόν να δούμε, αυτά που χάσαμε και αυτά που πήραμε από τις απεργίες, σε τι συσχετισμό βρίσκονται.
Φυσικά στα κέρδη δεν θα υπολογίσουμε τους συνδικαλιστές που έγιναν βουλευτές, δήμαρχοι κ.λ.π.
Φοβάμαι ότι το μέτρημα θα βγάλει μείον σε μας και συν στις κυβερνήσεις και σ' αυτούς που τα τρώνε από τις κυβερνήσεις, που τις βλέπω να το ψιλοδιασκεδαζούν. Ίσως και να προσδοκούν σ' εκείνες τις ωραίες εικοσιτετράωρες, σαρανταοκτάωρες, που θα εμπλουτίσουν τα ταμεία που τα "αδειάζουν" συνεχώς.
Άραγε δεν υπάρχει τρόπος απεργίας πιο δίκαιος. Μήπως πρέπει να αποβάλουμε το κόμπλεξ του "περήφανου" εργαζόμενου που συντηρούν έντεχνα όλοι οι κερδισμένοι, που ανέφερα παραπάνω και να βρούμε πιο έξυπνους τρόπους να αντιμετωπίσουμε την εκμετάλλευση της δουλείας μας.
Όταν απεργώ, μου έρχεται η εικόνα ενός πολέμου, που ενώ με χτυπήσανε με χημικά αέρια, εγώ πυροβολώ στον αέρα με τα "τιμημένα" τουφέκια που οι ίδιοι μου πούλησαν και όποιον πάρει ο χάρος.
Σκέφτομαι λοιπόν,γιατί ο συνδικαλισμός δεν νομιμοποιεί με επίσημη εξαγγελία, αυτό που κάνει, φορτωμένη με ενοχές, η πλειοψηφία των εργαζομένων, "τόσο με πληρώνεις; Τόσο θα δουλέψω."
Δεδομένου ότι αγωνιζόμαστε για τα κεκτημένα,μπορούμε να αντιδράσουμε ως εξής.
Εκτιμά το συνδικάτο απώλεια π. χ. 10%, βγαίνει και εξαγγέλλει μείωση απόδοσης στη δουλειά 10%, να είστε σίγουροι ότι ο εργαζόμενος ξέρει να το κάνει και πολύ καλά μάλιστα και η συμμετοχή αν όχι 100%, 90% σίγουρη.
Θα ψάχνουν να βρουν ποιος συμμετείχε, ποιος όχι, για να κόψουν μισθό, για να απολύσουν.
Ψύλλους στα άχυρα θα βρουν. Θέλουν άλλο τόσο καλοπληρωμένο προσωπικό να ψάχνει. Δεν τους συμφέρει.
Θα πει κανείς ότι αυτό δεν ασκεί πίεση.
Και όμως ασκεί. Για τον διαλυμένο δημόσιο τομέα δεν θα έχουν άλλοθι τον ασυνείδητο Δ. Υ. Θα χρεώνεται η διάλυση στον αγώνα του κάθε κακοπληρωμένου Δ. Υ. Ας τον πληρώσουν σωστά, για να μη διαλυθεί το δημόσιο. Ομοίως και στους άλλους τομείς
Έτσι θα δούμε αν μπορούν να σταθούν κυβερνήσεις, που για το χάλι τους δεν θα μπορούν να φορτώσουν με ενοχές το λαό τους, ούτε να τους βάζουν να σκοτώνονται μεταξύ τους.