Μεταφερθήκαμε

Το κουαρκ αλλαξε πυρήνα και μεταφέρθηκε στο wordpress.
Σας περιμένουμε εκεί

Η απεργία του χθες, του σήμερα, του αύριο

Είμαι εργαζόμενη και η απεργία είναι σίγουρα δικαίωμα μου. Μπορώ λοιπόν να επιβάλω στον εαυτό μου, να μείνω χωρίς εισόδημα, προκειμένου να στερηθούν οι συμπολίτες μου των υπηρεσιών μου, ώστε η κυβέρνηση να έχει πολιτικό κόστος, να πιεστεί και να ενδώσει
Εδώ και 30 χρόνια που εργάζομαι και απεργώ, η πολιτική είναι ίδια.Αρα το πολιτικό κόστος είναι μάλλον μηδενικό
Μένει λοιπόν να δούμε, αυτά που χάσαμε και αυτά που πήραμε από τις απεργίες, σε τι συσχετισμό βρίσκονται.
Φυσικά στα κέρδη δεν θα υπολογίσουμε τους συνδικαλιστές που έγιναν βουλευτές, δήμαρχοι κ.λ.π.
Φοβάμαι ότι το μέτρημα θα βγάλει μείον σε μας και συν στις κυβερνήσεις και σ' αυτούς που τα τρώνε από τις κυβερνήσεις, που τις βλέπω να το ψιλοδιασκεδαζούν. Ίσως και να προσδοκούν σ' εκείνες τις ωραίες εικοσιτετράωρες, σαρανταοκτάωρες, που θα εμπλουτίσουν τα ταμεία που τα "αδειάζουν" συνεχώς.
Άραγε δεν υπάρχει τρόπος απεργίας πιο δίκαιος. Μήπως πρέπει να αποβάλουμε το κόμπλεξ του "περήφανου" εργαζόμενου που συντηρούν έντεχνα όλοι οι κερδισμένοι, που ανέφερα παραπάνω και να βρούμε πιο έξυπνους τρόπους να αντιμετωπίσουμε την εκμετάλλευση της δουλείας μας.
Όταν απεργώ, μου έρχεται η εικόνα ενός πολέμου, που ενώ με χτυπήσανε με χημικά αέρια, εγώ πυροβολώ στον αέρα με τα "τιμημένα" τουφέκια που οι ίδιοι μου πούλησαν και όποιον πάρει ο χάρος.
Σκέφτομαι λοιπόν,γιατί ο συνδικαλισμός δεν νομιμοποιεί με επίσημη εξαγγελία, αυτό που κάνει, φορτωμένη με ενοχές, η πλειοψηφία των εργαζομένων, "τόσο με πληρώνεις; Τόσο θα δουλέψω."
Δεδομένου ότι αγωνιζόμαστε για τα κεκτημένα,μπορούμε να αντιδράσουμε ως εξής.
Εκτιμά το συνδικάτο απώλεια π. χ. 10%, βγαίνει και εξαγγέλλει μείωση απόδοσης στη δουλειά 10%, να είστε σίγουροι ότι ο εργαζόμενος ξέρει να το κάνει και πολύ καλά μάλιστα και η συμμετοχή αν όχι 100%, 90% σίγουρη.
Θα ψάχνουν να βρουν ποιος συμμετείχε, ποιος όχι, για να κόψουν μισθό, για να απολύσουν.
Ψύλλους στα άχυρα θα βρουν. Θέλουν άλλο τόσο καλοπληρωμένο προσωπικό να ψάχνει. Δεν τους συμφέρει.
Θα πει κανείς ότι αυτό δεν ασκεί πίεση.
Και όμως ασκεί. Για τον διαλυμένο δημόσιο τομέα δεν θα έχουν άλλοθι τον ασυνείδητο Δ. Υ. Θα χρεώνεται η διάλυση στον αγώνα του κάθε κακοπληρωμένου Δ. Υ. Ας τον πληρώσουν σωστά, για να μη διαλυθεί το δημόσιο. Ομοίως και στους άλλους τομείς
Έτσι θα δούμε αν μπορούν να σταθούν κυβερνήσεις, που για το χάλι τους δεν θα μπορούν να φορτώσουν με ενοχές το λαό τους, ούτε να τους βάζουν να σκοτώνονται μεταξύ τους.

ΖΩΕΣ ΜΕ ΜΕΛΛΟΝ

Το να διδάσκεις σε εφήβους σίγουρα δεν είναι εύκολο,είναι όμως σίγουρα γοητευτικό. Μένεις νέος ,έφηβος χωρίς νυστέρια και χημικά,ένα χαμόγελο,ένα καλαμπούρι,μία ατάκα και φτιάχτηκες στις 8και 15 το πρωί που η κακομουτσουνιά κυριαρχεί σ'αλλα γραφεία και δουλειές. Από το 79 μέχρι σήμερα μπαίνοντας πρώτη μέρα στην τάξη τους λέω "Είναι και το διάβασμα μια τέχνη,θέλει ταλέντο και αφοσίωση,το ταλέντο ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ η αφοσίωση ΕΜΠΝΕΕΤΑΙ" και συνήθως με απαντούν "στο χέρι σας είναι να μας εμπνεύστε"Δεν ξέρω αν το έκανα,αυτό μόνο εκείνοι το ξέρουν. Εγώ όμως από τους μαθητές μου εμπνεύστηκα κάποιες ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι και αληθινές και θέλω να τις μοιραστώ . ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΖΩΕΣ ΜΕ ΜΕΛΛΟΝ Η σχολική χρονιά ξεκινάει ,αύριο αγιασμός και η διάθεσή μου χτυπάει κόκκινο .Μπροστά μου ξετυλίγονται σκηνές αγάπης,μίσους,αντιζηλίας και φιλίας,πόνου,αγωνίας,χαράς,λύπης.Ξετυλίγεται η ζωή σ'όλο της το μεγαλείο και μέρος αυτής είμαι κι εγώ.Έίναι σαν να ζω χίλιες ζωές σαν την δική μου.Αν το σκευτείς βλέπεις τη ζωή σου να ξεπερνά κατά πολύ τα 100 ακόμη και τα 200 ή και 300 χρονια και βαλε,η κατακτιση της απολυτης μακροζωιας.Σ' αυτές τις σκέψεις βυθισμένη πεφτω πάνω στη Γεωργία..

-Γεία σας κυρία,καλή χρονία,αχ κυρία φέτος τελειώνω λέτε να περάσω.

Η Γεωργία ένα παιδί μ' ένα πρόσωπο που με κριτήρια μοντέλου,δεν θα το έλεγες όμορφο.Είχε όμως δύο υπέροχα μάτια ,που μέσα τους έβλεπες ότι θα ήθελε να ήταν σαν μοντέλα,δεν την χαλούσε κιόλας που δεν ήταν γιατί τις επιτυχίες της με τα αγόρια τις είχε.Τσαχπίνα και πεταχτούλα τραβούσε και μάτια και διαθέσεις.

Αυτό το παιδί από την αρχή τράβηξε την προσοχή μου.Η πάλη,η πάλη στην έκφραση της ανάμεσα στη σιγουριά και την ανασφάλεια,γινόταν για μένα πεδίο έρευνας φοβερά ελκυστικό.

Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω.Ευκολα διαπίστωσα ότι κάποις βάναυσος εκπαιδευτικός καταράκωσε την αυτοπεποίθηση της.

-Είσαι ανίκανη να πετύχεις στόχους υψηλούς , να αρκεστείς στη σιγουριά του μετρίου,της είπε σε κάποιο μάθημά του, στο οποίο η Γεωργία είχε πολλές αδυναμίες.

Το πίστεψε, ήταν καθηγητής, πώς να τον αμφισβητήσει.Αλλωστε η πράξη το αποδείκνυε, δεν στέρεωνε σωστή ασκηση.

Το εγώ όμως του ανθρώπου,δεν μπαίνει ούτε σε καλούπια ούτε σε ορθολογισμούς.Φευγει πέρα από την λογική και ζητά την λύτρωση του από τις σοφίες των ειδικών.

Πώς να δει ο ειδικός αυτός καθηγητής την τρελλή δύναμη του θέλωκαι θέλω όχι για τους αλλους αλλά για μένα.

Η Γεωργία μπορεί να μην ηξερε να λύνει ασκήσεις, ήξερε ομως τι ήθελε πολύκαι ήξερε ακόμη περισσότερο ότι μπορούσε να δουλεύει ανεξάντλητα χωρίς να κουράζεται.

Είναι φοβερό το πόσο απλά τα μάτια του ανθρώπου σου βγάζουν τα εσώψυχα του.

Ετσι αρχισε ο αγώνας για την κατάκτηση της ζωής από την Γεωργία και οι μέρες κυλούσαν βασανιστηκά και ταυτόχρονα λυτρωτικά.

Η φίλη της Γεωρίας η Κατερίνα,ήταν πιο τυχερή.Εκείνη ηταν όμορφη σαν TV περσόνα και οι δικοί της παρερμηνευοντας το θράσος της το ερμήνευσαν σαν εξυπνάδα.Η Κατερίνα το πίστεψε βαθειά γιατί όχι άλλωστε.Ετσι απέκτησε ένα ατελείωτο τουπε.

Κοίτα την πουτάνα, έλεγε η Γεωργία, επειδή έχει μεγάλο στήθος νομίζει ότι ολος ο κόσμσς είναι δικός της.

Ζηλεύει θα έλεγε κάποιος.Ζηέύει, έλεγε και η Κατερίνα, γιατί είμαι πιο όμορφη και πιο έξυπνη.

Το μέλλον θα έδειχνε οτι απλά η Γεωργία είχε την αίσθηση του δικαίου και ενοιωθε ότι τα φαινόμενα απατουν.(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)